Όλγα Γεροβασίλη

Οι συγκλονιστικές εξαιρέσεις του 1981 και του 2015, δεν στάθηκαν ικανές για να κλονίσουν αρκετά την κυριαρχία του κοινωνικο-οικονομικού κατεστημένου. Δεν πρέπει λοιπόν να εκπλήσσεται κανείς που οι πολιτικοί εκφραστές αυτού του συστήματος, αισθάνονται “ελέω Θεού Βασιλείς”. Όποιοι δυσκολεύονται να αντιληφθούν τον τρόπο διακυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, πρέπει να μελετήσουν με προσοχή την ιστορία της παλαιότερης δεξιάς. Εξωθεσμικές παρεμβάσεις, αποστασίες, δημιουργία φανταστικών “εσωτερικών” εχθρών, ωμή καταστολή, εδραίωση ενός πελατειακού κράτους και απόλυτη εργαλειοποίησή του είναι γνωρίσματα αυτής της αντίληψης.

Δε διστάζουν να λαϊκίζουν και να στοχοποιούν κάθε αντίθετη φωνή. Χρησιμοποιούν την πατριδοκαπηλία, την ξενοφοβία, τη γενικευμένη ανασφάλεια για να επιβάλουν το φόβο. Φόβο ο οποίος μεταδίδεται από ένα επικοινωνιακό σύμπλεγμα συμφερόντων που μεταπολιτευτικά ονομάστηκε διαπλοκή. Ένα σύστημα που όποτε πολεμήθηκε, δε δίστασε να επιστρατεύσει ακόμα και πρακτόρικες πρακτικές για να εξοντώσει ηθικά, οικονομικά, πολιτικά, ακόμα και φυσικά τους αντιπάλους του.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας του κ. Μητσοτάκη σηματοδοτεί την παλινόρθωση μιας νοοτροπίας, ενός ολόκληρου συστήματος, που ποτέ δεν αποδέχθηκε επί της ουσίας την πιθανότητα διεκδίκησης της εξουσίας από κάποια άλλη πολιτική δύναμη. Ενός συστήματος που ζει και αναπνέει από τον φόβο και τον αυταρχισμό.

Ποιός φανταζόταν πώς υπήρχε – με ή χωρίς πανδημία – περίπτωση ο κ. Μητσοτάκης να στηρίξει έστω και κατ’ ελάχιστο τους οικονομικά ασθενέστερους, ή την μεσαία τάξη; Ποιός πέφτει από τα σύννεφα με την απόπειρα χειραγώγησης των μέσων ενημέρωσης και των δημοσιογράφων; Ποιοί είναι αυτοί που παρακολουθούν αποσβολωμένοι δικαστές και εισαγγελείς να απειλούνται και να διαπομπεύονται; Μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος να τρομοκρατούνται; Ποιός είναι αυτός που εκπλήσσεται σήμερα για την έκταση της αστυνομικής βίας;

Στην Ελλάδα που θέλει ο κ. Μητσοτάκης η Δημοκρατία είναι…ιδιαίτερη. Στηρίζεται σε μια κρατικοδίαιτη ενημέρωση η οποία θα αμοίβεται κατ’ αποκοπή για κάθε ευνοϊκή καταχώρηση, ή θα διώκεται και θα ασφυκτιά οικονομικά αν προσπαθήσει να ελέγξει τη “δεξιά” διακυβέρνηση των κουμπάρων, των “κολλητών”, των “αρίστων της πεντάρας”. Σε ένα στρατό πραιτωριανών “γαλάζιων” μετακλητών που διορίζονται δια της πλαγίας και διαφεντεύουν το κράτος κατά τη βούληση του εντολέα τους. Σε μια αστυνομία με “λυμένα χέρια” και ζωνάρια για να μπορεί να πνίγει αποτελεσματικά κάθε αντίθετη φωνή που θα ταράζει την ησυχία νεκροταφείου που επιθυμεί κάθε αυταρχικό καθεστώς. Σε ένα Σύνταγμα κουτσουρεμένο, που εκθέτει τις ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες ως ομήρους σε κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς καταστολής και προβοκάτσιας.

Αυτό είναι το κράτος της νεοδεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Αυτός και οι άσπονδοι εσωκομματικοί φίλοι του αποτελούν μια επικίνδυνη κυβέρνηση για την οικονομία, για την κοινωνία, τη δημοκρατία. Εναπόκειται στις δημοκρατικές δυνάμεις και ιδιαίτερα στην προοδευτική παράταξη να αντισταθούν σε αυτή την προσπάθεια υπονόμευσης της μεταπολιτευτικής ελληνικής δημοκρατίας, αυτής που με τόση περιφρόνηση μέσα στη Βουλή ονομάστηκε από βουλευτές της ΝΔ ως «45 χρόνια ανομίας».