Όλγα Γεροβασίλη

Ομιλία στην εκδήλωση-συζήτηση της Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Ιωαννίνων με θέμα τις γυναικοκτονίες

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Είναι ιδιαίτερη τιμή να συμμετέχω στην σημερινή εκδήλωση και σας ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση.

Η συζήτηση για τη γυναικοκτονία και την ενδοοικογενειακή βία είναι, δυστυχώς, τραγικά επίκαιρη.

Το θετικό είναι ότι τουλάχιστον μιλάμε πια για αυτά τα θέματα ανοικτά και δημόσια. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι έχει ανοίξει ένας ευρύς κοινωνικός διάλογος για ένα θέμα θαμμένο ενοχικά μέχρι και σήμερα. Κι εξίσου σημαντικό είναι να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και να τα τοποθετούμε στη σωστή τους βάση: «Γυναικοκτονία» λοιπόν. Όχι απλά ανθρωποκτονία. Έγκλημα ειδεχθές κι όχι έγκλημα πάθους ή έγκλημα τιμής. Έγκλημα που συχνά συμβαίνει μέσα στην οικογένεια.

Δεν θέλω να σας μιλήσω με στατιστικά και νούμερα. Σχετική, μόνο, αξία έχει ότι για 5.413 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας που καταγγέλθηκαν το 2020, δεν έγιναν ούτε οι μισές συλλήψεις. [Συγκεκριμένα έγιναν 2.214 συλλήψεις, σύμφωνα με το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη].

Περιττό δε να πω ότι σε αυτές τις συλλήψεις πιθανότατα συμπεριλαμβάνονται και τα θύματα. Γιατί συχνά μαζί με το δράστη συλλαμβάνεται και το θύμα. Αυτό συμβαίνει άλλοτε γιατί ο δράστης μηνύει το θύμα για λόγους εκφοβισμού ή αντεκδίκησης κι άλλοτε γιατί …έτσι αντιλαμβάνονται το καθήκον τους τα όργανα της τάξης.

Το νομικό αυτό παράδοξο, αν και γνωστό στους παράγοντες της δίκης, δεν έχει αντιμετωπιστεί από τη νομοθετική εξουσία. Σύλληψη δράστη και θύματος, ίσως και από κοινού κράτησή τους καταλήγει να είναι το συνήθως συμβαίνον. Κι αυτό στην ευτυχή περίπτωση που όντως κινητοποιηθούν οι διωκτικές αρχές. Ούτε λόγος για ιατροδικαστική εξέταση –πόσο μάλλον για ψυχοκοινωνική στήριξη του θύματος.

Προφανώς αυτό δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Υπάρχουν άνδρες και γυναίκες της Ελληνικής Αστυνομίας που με αυταπάρνηση κάνουν υποδειγματικά τη δουλειά τους. Η πραγματικότητα, όμως, είναι πως το Κράτος, μέρος του οποίου και η Ελληνική Αστυνομία, περνά πολύ κάτω από τον πήχυ. Τόσο στην πρόληψη όσο και στην αντιμετώπιση.

Φοβάμαι, λοιπόν, πως πρέπει να μιλήσω με ονόματα, τα ονόματα των θυμάτων.

Η Καρολάιν, η Γαρυφαλλιά, η 28χρονη Κωνσταντίνα στην Μακρυνίτσα, η 54χρονη Βασιλική στα Χανιά, η 64χρονη Ελένη στην Αγία Βαρβάρα,  η 31χρονη που δολοφονήθηκε στη Δάφνη, αν και υπήρχε προηγούμενη καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία που δεν ελέγχθηκε, η 43χρονη μητέρα τριών παιδιών στη Λάρισα, η 50χρονη στη Θεσσαλονίκη, η γυναίκα που πρόσφατα βρέθηκε τσιμεντωμένη, οι επώνυμες και οι ανώνυμες, που έπεσαν νεκρές απ’ το χέρι του «συντρόφου» και πόσες ακόμη, οι γυναίκες που ανεβαίνουν έναν καθημερινό Γολγοθά.