Όλγα Γεροβασίλη

Δεύτερο πόνημα, η συγγραφή του βιβλίου, μετά την κατασκευή του γεφυριού της Πλάκας, στην οποία πρωτοστάτησε.

Κυρίες και Κύριοι, Φίλες και φίλοι,

Δυστυχώς, μια ίωση με κρατά μακριά σας και δεν μπορώ να παρευρίσκομαι στη σπουδαία εκδήλωση σήμερα: την παρουσίαση του βιβλίου που έγραψε ο Θανάσης Πόραβος, «Δεύτερο Ταξίδι στην Αιωνιότητα».

Δεύτερο πόνημα, η συγγραφή του βιβλίου, μετά την κατασκευή του γεφυριού της Πλάκας, στην οποία πρωτοστάτησε.

Πρωτομάστορας και συγγραφέας, λοιπόν, ο Θανάσης Πόραβος, με λυρικότητα και πλαστικότητα, περιγράφει γιοφύρια «με βάθρα κεντημένα σε συμπαγείς βράχους και σώμα που αιωρείται στον αέρα» και μας προσκαλεί στο ταξίδι αναστήλωσης της ιστορικής Γέφυρας της Πλάκας.

Με υπομονή, ο πρωτομάστορας ξεκλειδώνει τα μυστικά της πέτρας.

Με ταπεινότητα ο συγγραφέας μας παραδίδει τον απολογισμό των ποικίλων τρόπων λιθοπλοκής, του χτισίματος δηλαδή, που συνδυάζονται στο Γεφύρι απ’ τον πρωτομάστορα Κώστα Μπέκα το 1866.

Πεδίο μελέτης λαμπρό για τους ειδικούς σε μια τέχνη που χάνεται στα βάθη των αιώνων.

Μαζί με το γεφύρι αναστήθηκε και η τέχνη των λιθοξόων, των πελεκάνων, των «κιοπρουλήδων» (λαϊκών μαστόρων της γεφυροποιίας). Όμως «μπουλούκια» δεν υπάρχουν πια και η τέχνη του λιθοξόου, χωρίς στήριξη από την πολιτεία, αργοσβήνει. Αυτό είναι κι ένα από τα μεγάλα παράπονα του συγγραφέα.

Όμως, ας μείνουμε στα θετικά: Νομίζω το μεγαλύτερο κίνητρο είναι το ίδιο το γεφύρι που στέκει πια αγέρωχο και που όπως λέει και ο συγγραφέας παραδόθηκε πια «στους λογοτέχνες, στους ποιητές για να το περιγράφουν και να το τραγουδήσουν, όπως ξέρουν εκείνοι, με την δική τους τέχνη».

Και βέβαια για εμάς τους πολιτικούς ήταν ένα μεγάλο στοίχημα από «καστροφύλακες» να γίνουμε και «γεφυροποιοί». Επί ΣΥΡΙΖΑ τάχιστα εξασφαλίσαμε τη χρηματοδότηση και έχουμε τη χαρά σήμερα, χάρη κυρίως στα χέρια που κόπιασαν και μάτωσαν με την πέτρα, να καμαρώνουμε όλοι μας το περήφανο γεφύρι ξανά.

Και μια ακόμη τιμή όταν η αναστήλωση της  Γέφυρας Πλάκας βραβεύτηκε με το Βραβείο Ευρωπαϊκής Κληρονομιάς / Europa Nostra 2021!

Ευχής έργον να δούμε να στέκει ξανά περήφανο και το «Θεογέφυρο», όπως αναφέρει ο συγγραφέας τη γέφυρα Κοράκου.

Θυμίζω ήταν Φεβρουάριος του 2019, όταν στα Γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα υπεγράφη τότε από τους τρεις υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ (Υποδομών, Οικονομικών και Πολιτισμού), από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, τους δύο Περιφερειάρχες Ηπείρου και Θεσσαλίας και των δημάρχων Γ. Καραϊσκάκη και Αργιθέας, Μνημόνιο Συνεργασίας για την προγραμματική σύμβαση ανακατασκευής της ιστορικής Γέφυρας.

Πριν την υπογραφή του εν λόγω μνημονίου, μάλιστα, το Υπουργείο Υποδομών -επί ΣΥΡΙΖΑ / Χρ. Σπίρτζη- είχε δεσμεύσει το ποσό των 16,5 εκατ. Ευρώ από τις δημόσιες επενδύσεις για την Αναστήλωση της Γέφυρας Κοράκου και την ανάπλαση της περιοχής.

Δυστυχώς, σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, η γέφυρα  Κοράκου κοντεύει να αποδειχθεί …«γεφύρι της Άρτας».

Το δίκαιο αίτημα των φορέων Άρτας και Καρδίτσας αλλά και της τοπικής κοινωνίας στην Κοιλάδα του Αχελώου να υπάρξει συνέχεια και να αναστηλωθεί ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία της ιστορικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς, δεν προχωράει, παρά το ότι έχουμε φέρει το θέμα και στη Βουλή, στο πλαίσιο Κοινοβουλευτικού ελέγχου της Κυβέρνησης.

Η πρόθεση δε του συγγραφέα να δωρίσει τα έσοδα από το βιβλίο του για την αναστήλωση της γέφυρας Κοράκου ειλικρινά συγκινεί και θυμίζει την ιστορία του κτήτορα, Αρχιεπίσκοπου Βησσαρίωνα, όταν στα 1514-1515 προσπαθούσε να βρει πόρους για το χτίσιμο της γέφυρας.

Κρίνοντας από το Ομοίωμα – Μικρογραφία της Ιστορικής Γέφυρας Κοράκου, η παράδοση μας καλά κρατεί και το εγχείρημα (με την κατάλληλη πολιτική βούληση) θα στεφθεί με επιτυχία …σύντομα !

Καλοτάξιδο το βιβλίο λοιπόν και τα γιοφύρια μας καλοστέριωτα!

Σας ευχαριστώ.