Tο βιβλίο του Κωνσταντίνου είναι μια πρόσκληση: να δούμε πώς η ιστορική μνήμη, γραμμένη σε λίθους και κείμενα, μπορεί να μας καθοδηγήσει στη σύγχρονη οικολογική μας συνείδηση

Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι,

Είναι μεγάλη μου χαρά που βρίσκομαι σήμερα εδώ, στην παρουσίαση του βιβλίου του Κωνσταντίνου, τον οποίο γνώρισα όταν με την μητέρα του, την Κατερίνα την Παπακώστα, είχαμε την τιμή να υπηρετήσουμε ως οι πρώτες γυναίκες στην ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.

Θερμά συγχαρητήρια, λοιπόν, στον Κωνσταντίνο πρώτα από όλα για το ήθος και τον χαρακτήρα του αλλά και για τις άοκνες προσπάθειές του, που οδήγησαν και στο βιβλίο που παρουσιάζεται σήμερα.

Ερχόμενη στο βιβλίο, πρόκειται για ένα έργο που συνδυάζει την επιστήμη της βιολογίας με την αρχαιολογία, την ιστορία και τη φιλολογία.

Tο πόνημα του Κωνσταντίνου αποκτά, έτσι, ιδιαίτερη αξία καθώς αξιοποιεί τις επιγραφές και τα αρχαία κείμενα, όχι για να προσεγγίσει μια μόνο θεματική αλλά για να διεξαγάγει μια συγκριτική μελέτη για τη διαφοροποίηση της πανίδας στην Ελλάδα στο πέρασμα των αιώνων.

Ο συγγραφέας αξιοποιεί την ιστορική, φιλολογική και επιγραφική έρευνα και τη συνδέει με τα δεδομένα της βιολογίας και της οικολογίας.

Οι ιστορικές πηγές, οι αρχαίοι συγγραφείς και αργότερα οι περιηγητές προσφέρουν ανεκτίμητες μαρτυρίες.

Δεν είναι απλά θραύσματα ενός κόσμου που ανήκει στο παρελθόν. 

Είναι ψηφίδες ενός κόσμου, του κόσμου όπως τον γνώριζαν οι άνθρωποι τότε, που ο συγγραφέας ανασυνθέτει και παρουσιάζει στη διαχρονική ολότητά του, προβαίνοντας σε συγκρίσεις με τους ζωικούς πληθυσμούς σήμερα.

Η δε παρουσία ή απουσία ζώων από τις ιστορικές πηγές αντανακλά όχι μόνο την οικολογική πραγματικότητα, αλλά και τον πολιτισμό, τις λατρευτικές πρακτικές, τις οικονομικές δραστηριότητες.

Για παράδειγμα, η αναφορά σε ιερά άλση, σε κυνηγετικά ζώα ή σε ζώα-σύμβολα αποκαλύπτει την αξία τους για τις κοινότητες της εποχής.

Σε μια εποχή που η κλιματική αλλαγή και οι ανθρώπινες παρεμβάσεις απειλούν την πανίδα, η γνώση της ιστορικής της πορείας είναι πολύτιμη.

Τα αρχαία κείμενα λειτουργούν ως «μαρτυρίες μνήμης». Μας δείχνουν ότι η φύση δεν ήταν ποτέ στατική, αλλά πάντα σε αλληλεπίδραση με τον άνθρωπο.

Σήμερα, αυτή η γνώση μάς δίνει εργαλεία για να σκεφτούμε το μέλλον με περισσότερη υπευθυνότητα.

Κλείνω με τη σημείωση ότι το βιβλίο του Κωνσταντίνου είναι μια πρόσκληση: να δούμε πώς η ιστορική μνήμη, γραμμένη σε λίθους και κείμενα, μπορεί να μας καθοδηγήσει στη σύγχρονη οικολογική μας συνείδηση.

Τον συγχαίρω θερμά και εύχομαι το έργο του να εμπνεύσει νέες έρευνες και νέους τρόπους διαλόγου ανάμεσα στις επιστήμες, τον πολιτισμό και την κοινωνία.